صحیفه سجادیه 13

 

حضرت علي «عليه‌السلام» فرمودند: عمر تو همان تعداد نفس‌هاي توست.
هر لحظه داري به مرگ نزديك‌ مي‌شوي. شب و روز در تو عمل مي‌كنند، تو هم در شب و روز عمل كن. از تو مي‌گيرند تو هم از آنها چيزي بگير.
پايان اجل انساني يكي از اين دو چيز است: ثواب يا عقاب
بعضي‌ها به اختيار خودشان نمي‌خواهند به ثواب موفور برسند و به سمت عقاب مي‌روند. با وجودي كه هشدار داده شده به سمت جهنم نياييد، دست از جهنم برنمي‌دارند. شيفته آن صفات زشت هستند ولي دير متوجه مي‌شوند. مي‌داند كه فلان اخلاق جلوي نفس كشيدن فطري او را مي‌گيرد. بعضي مي‌فهمند كه در دلشان تاريكي به وجود آمده است.
جهنم و بهشت و حالت‌هاي خوب و ملكوت نفساني با انسان هست. در دنيا از بدي‌هايش ناراحت مي‌شوند و مي‌فهمند كه چه چيزي او را از نشاط و شادي مي‌اندازد.
يك عمر در آغوش خدا هستيم اگر هيچ لذتي نبريم خيلي بد است.
آفتي نبود بتر از ناشناخت / تو بر يار و نداني عشق باخت / يار را اغيار پنداري همي / شادي...
ثواب يا عذاب محذور، انتهاي مسير نيست. به سمت آن رفتن به اين معناست كه موانع ظهور برطرف شود. تولد جزاي آن است.كيفيت ارتباط با شرايط دنيا باعث عذاب يا ثواب مي‌شود.
عالمي كه در آن زندگي مي‌كنيم، عالمي است كه بر اساس تقدير و اندازه خاصي خلق شده است (خلق فسوي قدر فهدي)
سبح اسم ربك الاعلي / الذي خلق فسوي / والذي قدر فهدي
اگر مي‌خواهيد ده‌ها و صدها سال بزرگ شويد، روي اسماء فكر كنيد. از گزارش دربياييد و تفكر كنيد. همه آيات الهي در نفس ما وجود دارد. خودت بگو سبحان ربي الاعلي و بحمده
كشفيات علمي، ناشي از تجليات خداوند است.
هرچه هست، سنت لايتغير الهي است. روابط رياضي است، كاري نمي‌شود كرد. سيستم رياضي دنيا جنين را وزن مي‌كند. تمام ژن‌ها حساب شده است. هر موزوني ميزان متناسب با خودش را دارد.
غير تسليم و رضا كو چاره‌اي
گذشت زمان و ساعت، تذكر خوبي است. مرده‌ترين حالت‌ها را به زنده‌ترين لحظات تبديل كنيم.
روزي مي‌رسد كه حسرت تنهايي‌هايمان را مي‌خوريم كه همين لحظات مي‌توانست شيرين‌ترين لحظات عمر ما باشد.اگر وقت را با آنچه ما را نمي‌سازد بگذرانيم، گرفتار مي‌شويم.